ลูกอีสาน บทที่ ๒๐

                                   บทที่ ๒๐
                               ถึงแล้วแม่น้ำชี

        เช้าวันนี้เป็นวันที่สี่ของการเดินทาง เสียงเกวียนออดแอดเริ่มดังแรงขึ้นกว่าเก่า  เมื่อขลวนเกวียนเข้าถึงราวป่าข้างหน้า ลุงกาตะโกนว่าหยุดเกวียนกินข้าวเที่ยงก่อน แล้วเกวียนทุกเล่มก็หยุด ทุกคนมานั่งรวมกันใต้ต้นไม้ใหญ่ เมื่อกินเสร็จเกวียนก็เคลื่อนขบวนต่อ
        วันนี้เป็นวันที่ห้าของการเดินทาง แม่บอกว่าอีกไม่นานก็ถึงริมฝั่งแม่น้ำชีแล้ว คูนดีใจมากที่จะได้เห็นแม่น้ำใหญ่ แสงตะวันสีแสดถูกสาดลงถูกสายน้ำที่ไหลฉ่าๆ ข้างหน้า ทำให้น้ำแห่งนั้นเป็นประกายสีขาวแกมเหลืองยิบๆ  คูนตื้นตันจนพูดอะไรไม่ถูก จันดีร้องขึ้นว่าเกิดมา พึ่งเคยเห็นแม่น้ำใหญ่นี่แหละ บักคูนเอ๊ย