ลูกอีสาน บทที่ ๑๘

                                    บทที่ ๑๘
                         ไปหาปลา  กินลาบบึ้ง

       เช้าวันหนึ่งเด็กน้อยคูนตื้นตันใจจนน้ำตาไหล เพราะที่จะได้ไปหาปลากับพ่อ ครั้งนี้เหมือนจะไม่มีวันกลับมาอีก  เกวียนหลายเล่มจอดเรียงหน้าบ้านคูน เมื่อทุกคนพร้อม ก็เคลื่อนเกวียนออกไปทางทางบ้านคุ้มเหนือเรื่อยๆ  เมื่อหิวทุกคนก็ต่างนำห่อข้าวที่เตรียมมา  มาตั้งวง พ่อของคูนก็จับเสียไปขุดตัวบึ้ง เมื่อได้ตัวบึ้งแล้วก็นำมาทำลาบบึ้งกินกันอย่างเอร็ดอร่อย  คูนกินแล้วบอกว่าลาบบึ้งอร่อย ทั้งมันทั้งหอมคล้ายป่นจักจั่นเลย ทุกคนก็นั่งกินไปหัวเราะไป ทำให้คูนนึกว่าขณะนี้กำลังนั่งกินข้าวอยู่ใต้ถุนคราวพ่อเปลี่ยนหลังคาเรือนเมื่อเดือนก่อนที่ผ่านมา