บทที่ ๓
ลาบปลาร้า
ตอนเช้ามืดวันหนึ่งคูนตื่นมาเพราะได้ยินว่าจะมีคนย้ายไปหมู่บ้านอื่นจึงต้องไปล่ำลาพร้อมพ่อ ด้วยความอยากรู้ของเด็กๆ
คูนจึงถามลุงคนนี้ว่าจะย้ายไปไหน ลุงตอบว่าไปบ้านดินดำน้ำชุ่ม
คูนก็ถามต่อว่ามันคือที่ไหน ลุงก็ตอบว่าคือดินดี
ปลูกข้าวปลูกผักก็งาม น้ำหนองไม่แห้งแล้งเหมือนที่นี่
พอสายๆคูนก็ลงไปช่วยแม่ทำแจ่วปลาร้าห่อให้พ่อเอาไปกินเวลาไปทำงาน และแม่ก็ได้สอนวิธีทำปลาร้าให้แก่คูน คูนถามแม่ว่าทำไมผ้าปิดไหต้องห่อขี้เถ้าด้วย แม่ตอบว่าเพราะแมลงวันเกลียดและกลัวขี้เถ้ามาก ว่าแล้วก็ล้วงเอาปลาร้าตัวเท่านิ้วก้อยขึ้นมาวางลงบนเขียง
แล้วแม่ก็ให้คูนสับปลาร้าเบาๆ พอละเอียดแล้วก็นำตะไคร้กับหัวข่าอ่อนที่ฝานไว้รอแล้ว สักครู่ก็นำหัวหอมแห้งกับพริกสดโรยลงไป แล้วสับได้สิบนาทีแม่ก็บอกว่าให้หยุดแล้วนำไปตักข้าวคั่วลงไปอีกแล้วสับอีก
พอคูนสับจนได้ที่แม่ก็ให้หยุด แล้วหยิบพร้าไปจากคูนขูดลาบวางลงบนใบตองลนไฟอ่อนๆ ก็ได้ปลาร้าแล้ว
เมื่อถึงเวลากินข้าวพ่อนำผ้าขาวม้าห่อข้าวไปกินตอนทำงาน ส่วนแม่ก็เรียกคูนและน้องๆมาร่วมวงกินข้าว
แล้วก็สอนให้ยี่สุ่นกับบุญหลายกินข้าวให้ได้มากกว่ากับจะทำให้ร่างกายได้รับพลังงานได้เยอะกว่ากินกับมากกว่าข้าว และโตมาจึงจะเป็นคนเก่งและคนดี
พอสายๆคูนก็ลงไปช่วยแม่ทำแจ่วปลาร้าห่อให้พ่อเอาไปกินเวลาไปทำงาน และแม่ก็ได้สอนวิธีทำปลาร้าให้แก่คูน คูนถามแม่ว่าทำไมผ้าปิดไหต้องห่อขี้เถ้าด้วย แม่ตอบว่าเพราะแมลงวันเกลียดและกลัวขี้เถ้ามาก ว่าแล้วก็ล้วงเอาปลาร้าตัวเท่านิ้วก้อยขึ้นมาวางลงบนเขียง
แล้วแม่ก็ให้คูนสับปลาร้าเบาๆ พอละเอียดแล้วก็นำตะไคร้กับหัวข่าอ่อนที่ฝานไว้รอแล้ว สักครู่ก็นำหัวหอมแห้งกับพริกสดโรยลงไป แล้วสับได้สิบนาทีแม่ก็บอกว่าให้หยุดแล้วนำไปตักข้าวคั่วลงไปอีกแล้วสับอีก
พอคูนสับจนได้ที่แม่ก็ให้หยุด แล้วหยิบพร้าไปจากคูนขูดลาบวางลงบนใบตองลนไฟอ่อนๆ ก็ได้ปลาร้าแล้ว
เมื่อถึงเวลากินข้าวพ่อนำผ้าขาวม้าห่อข้าวไปกินตอนทำงาน ส่วนแม่ก็เรียกคูนและน้องๆมาร่วมวงกินข้าว
แล้วก็สอนให้ยี่สุ่นกับบุญหลายกินข้าวให้ได้มากกว่ากับจะทำให้ร่างกายได้รับพลังงานได้เยอะกว่ากินกับมากกว่าข้าว และโตมาจึงจะเป็นคนเก่งและคนดี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น