ลูกอีสาน บทที่ ๒๐

                                   บทที่ ๒๐
                               ถึงแล้วแม่น้ำชี

        เช้าวันนี้เป็นวันที่สี่ของการเดินทาง เสียงเกวียนออดแอดเริ่มดังแรงขึ้นกว่าเก่า  เมื่อขลวนเกวียนเข้าถึงราวป่าข้างหน้า ลุงกาตะโกนว่าหยุดเกวียนกินข้าวเที่ยงก่อน แล้วเกวียนทุกเล่มก็หยุด ทุกคนมานั่งรวมกันใต้ต้นไม้ใหญ่ เมื่อกินเสร็จเกวียนก็เคลื่อนขบวนต่อ
        วันนี้เป็นวันที่ห้าของการเดินทาง แม่บอกว่าอีกไม่นานก็ถึงริมฝั่งแม่น้ำชีแล้ว คูนดีใจมากที่จะได้เห็นแม่น้ำใหญ่ แสงตะวันสีแสดถูกสาดลงถูกสายน้ำที่ไหลฉ่าๆ ข้างหน้า ทำให้น้ำแห่งนั้นเป็นประกายสีขาวแกมเหลืองยิบๆ  คูนตื้นตันจนพูดอะไรไม่ถูก จันดีร้องขึ้นว่าเกิดมา พึ่งเคยเห็นแม่น้ำใหญ่นี่แหละ บักคูนเอ๊ย

ลูกอีสาน บทที่ ๑๙

                           
                                บทที่  ๑๙
                    ฝนตก  จับอึ่งมาย่างกิน

        คืนหนึ่งขบวนเกวียนพักนอนอยู่ชายป่าริมทุ่ง  แม่เรียกพ่อที่นอนอยู่ใต้ท้องเกวียนดังๆว่าตื่นๆ เสียงฟ้าร้องมาแล้วคูนลุกขึ้นนั่งฟังด้วยความดีใจ เพราะนั่นเป็นสัญญาณว่าฝนจะตก พ่อพาคูนไปกลางทุ่งนาลงไปในน้ำ พ่อพาเดินไปทางเสียงอึ่งร้องระงม พ่อบอกคูนว่าไม่ต้องจับ จากนั้นพ่อก็ส่องไฟไปใต้ต้นข่อย อึ่งอ่างก็กระโดดไปใต้ต้นข่อย พ่อก็ตะครุบ จับไม่นานก็ได้ครึ่งข้อง หนักอึ้งเมื่อกลับถึงที่พักแม่ก็ก่อไฟ รอย่างอึ่ง คูนกินอึ่งย่างแล้วบอกแม่ว่าอึ่งย่างนี่อร่อยจริงๆ

ลูกอีสาน บทที่ ๑๘

                                    บทที่ ๑๘
                         ไปหาปลา  กินลาบบึ้ง

       เช้าวันหนึ่งเด็กน้อยคูนตื้นตันใจจนน้ำตาไหล เพราะที่จะได้ไปหาปลากับพ่อ ครั้งนี้เหมือนจะไม่มีวันกลับมาอีก  เกวียนหลายเล่มจอดเรียงหน้าบ้านคูน เมื่อทุกคนพร้อม ก็เคลื่อนเกวียนออกไปทางทางบ้านคุ้มเหนือเรื่อยๆ  เมื่อหิวทุกคนก็ต่างนำห่อข้าวที่เตรียมมา  มาตั้งวง พ่อของคูนก็จับเสียไปขุดตัวบึ้ง เมื่อได้ตัวบึ้งแล้วก็นำมาทำลาบบึ้งกินกันอย่างเอร็ดอร่อย  คูนกินแล้วบอกว่าลาบบึ้งอร่อย ทั้งมันทั้งหอมคล้ายป่นจักจั่นเลย ทุกคนก็นั่งกินไปหัวเราะไป ทำให้คูนนึกว่าขณะนี้กำลังนั่งกินข้าวอยู่ใต้ถุนคราวพ่อเปลี่ยนหลังคาเรือนเมื่อเดือนก่อนที่ผ่านมา

ลูกอีสาน บทที่ ๑๗

บทที่ ๑๗

ตีเหล็ก

          วันที่โรงเรียนหยุด  พ่อปลุกคูนแต่เช้ามืดเพราะพ่อจะพาคูนเอามีดที่หมดคมแล้วไปให้ช่างตีเหล็กไปตีให้คมเหมือนเดิม  ซึ่งนายช่างตีเหล็กชื่อพ่อใหญ่ลุยถึงจะอายุมากแต่ก็ยังแข็งแรงอยู่   พ่อใหญ่ลุยไม่เคยทำไร่ทำนามาแต่เกิดเพราะพ่อของแกเป็นช่างตีเหล็กเหมือนกัน  แกมีหลานชายอยู่สองคน อายุ ๑๘ กับ ๑๙ ไล่เลี่ยกัน  ที่มาช่วยงานแก  พ่อใหญ่ลุยอยู่หมู่บ้านน้อย  สาเหตุที่เรียกว่าหมู่บ้านน้อยก็เพราะมีคนมาสร้างบ้านอยู่เพียงเก้าหลังเท่านั้น   เมื่อถึงบ้านพ่อใหญ่ลุย  พ่อก็บอกคูนว่าคนที่หัวล้านคือพ่อใหญ่ลุยและคนที่นั่งใกล้กองไฟกับยืนสูบลมอยู่คือหลานชายแก  พ่อกับพ่อใหญ่ลุยก็ถามไถ่กันตามประสาคนที่นานเจอที  พ่อบอกว่าเดือนหน้าจะพากันไปจับปลา  ก็เลยจะเอามีดมาตีใหม่แล้วเงินจะคิดเท่าไร  พ่อใหญ่ลุยก็ตอบกลับไปว่า  ค่าจ้างไม่คิดแต่พอจับปลาได้ก็เอามาแบ่งกันด้วย

ลูกอีสาน บทที่ ๑๖

บทที่ ๑๖

เตรียมตัวไปหาปลา

          คืนหนึ่งที่อากาศร้อนอบอ้าว  ลุงเข้มก็เดินมาบอกครอบครัวของคูนว่า ชาวบ้านหลายครอบครัวจะพากันไปจับปลากัน  จะไปด้วยกันหรือเปล่า  พ่อก็บอกว่าไปและจะพาแม่ คูน บุญหลาย ยี่สุ่น ไอ้มอมและไอ้แดงไปด้วย  ตั้งแต่วันนั้นพ่อกับแม่ก็พากันซ่อมแซมของที่จะไปจับปลา  พ่อก็เอาแหมาดูว่ามันขาดตรงไหนหรือเปล่า  ส่วนแม่ก็สานสวิงด้วยสำหรับช้อนปลาด้วยตัวเอง  และก็ยังมีเครื่องมือจับปลาอีกชนิดหนึ่งเรียกว่า “มอง”  ซึ่งมีลักษณะเหมือนอวนมาก แต่เส้นเล็กกว่า   แม่ก็เป็นคนสานมองด้วยตัวเองด้วยสายป่านเล็กๆที่เหนียวมาก

ลูกอีสาน บทที่ ๑๕

บทที่ ๑๕

สักลายตามตัว

         คูนกับจันดีได้ไปประชุมที่บ้านผู้ใหญ่กับพ่อและลุงเข้มเป็นครั้งแรก  จริงๆแล้วก็ไม่ได้มีธุระอะไรมากมาย  ที่มาเพราะผู้ใหญ่และคนในหมู่บ้านไม่ค่อยเห็นหน้ากันเท่าไหร่  จึงชวนกันมาพบปะพูดคุยกัน  แล้วก็มาพูดถึงเรื่องคนกุลา(ไทยใหญ่) ที่มาอาศัยอยู่ที่นี่ว่าชอบสักลายและรับจ้างสักลายให้คนในหมู่บ้าน

ลูกอีสาน บทที่ ๑๔

บทที่ ๑๔

เปลี่ยนหลังคาเรือน

          พ่อของคูนจะทำการเปลี่ยนหลังคาบ้าน  เนื่องจากจะเข้าช่วงหน้าฝนแล้ว  พ่อจึงไปถามหลวงพ่อเรื่องการเปลี่ยนหลังคา  หลวงพ่อก็บอกกลับไปว่าวันมะรืนเป็นวันดีสำหรับการมุงหลังคาใหม่ เมื่อถึงวันพรุ่งนี้ของการเปลี่ยนหลังคาบ้าน พ่อนำไม้ไผ่ไปทำเป็นตับหญ้าคายาวประมาณวาผู้ใหญ่และผูกเครือไม้ที่ใช้สานหญ้าคาเข้าตับ  พ่อแม่และคูนก็ช่วยกันทำจนเสร็จ  เมื่อถึงวันมะรืนพ่อและทิดจุ่นก็ทำการลื้อหลังคาเก่าทั้งหมดออก  ส่วนแม่คูนและเอื้อยคำกองก็ช่วยกันนำข้าวของในบ้านออกไปไว้ข้างนอกบ้านเพื่อไม่ให้โดนฝุ่นจากหลังคา พอถึงช่วงการเปลี่ยนหลังคาใหม่แม่คูนและเอื้อยคำกองจะคอยช่วยนำตับหญ้าคาส่งขึ้นไปให้พ่อกับทิดจุ่นไปผูกไว้ข้างบนและก็ทำอยู่อย่างนั้นจนถึงเวลาประมาณเที่ยงจึงเสร็จ